علل هولودومور

در تاریخ پرتلاطم قرن بیستم هولودومور سال های 33-1932 در اوکراین جایگاه ویژه ای دارد.

اولین قحطی عمومی که بلافاصله پس از اتمام جنگ داخلی و سرکوب انقلاب اوکراین آغاز شد، بخش قابل توجهی از اوکراین را دربرگرفت: ولایت های زاپروژیا، دونتسک، یکاترینوسلاو، نیکولایفسکی و اودسا. علل آن تا حدودی جنبه عینی داشتند – خشکسالی سال 1921 م. ،تبعات اقتصادی جنگ جهانی اول و جنگ داخلی. اما عوامل اصلی شامل شکست روش های کشاورزی رژیم آن زمان، کاهش زمین های زراعتی در مناطق سابق مستعد پرورش دانه به دلیل سیاست کمونیسم نظامی و روش های مدیریتی رهبری کمونیسم بودند و آیین نامه های موجود به نفع مراکز صنعتی، به خصوص کسانی که در خارج از اوکراین بودند توزیع یافت.

   قحطی سال های 33-1932 م. همان مناطق اوکراین را دربرگرفت، اما این بار قبل از هر چیز عوامل سیاسی مسبب آن بودند. هولودومور سال های 1932-1933 م. نه به عنوان یک پدیده تصادفی با منشا طبیعی و یا اجتماعی، بلکه نتیجه بکارگیری هدفمند ترور بواسطه قحطی، به عبارت دیگر نژادکشی توسط حکومت توتالیتاریستی بود.

نابودی گسترده کشاورزان اوکراین توسط قحطی تصنعی، یک اقدام عمدی تروریستی سیستم سیاسی استالین علیه افراد غیرنظامی، علیه اوکراین به عنوان یک ملت و به طور خاص علیه کشاورزان به عنوان یک طبقه بود. در پی آن نه تنها قشر کثیری از کشاورزان و کارفرمایان مرفه و مستقل از دولت، بلکه نسل کاملی از جمعیت کشاورز نابود شدند. بنیادهای اجتماعی ملت، سنن، فرهنگ و هویت معنوی آنها خدشه دار شد. هدف اصلی سازمان دادن قحطی تصنعی، برهم زدن پایگاه اجتماعی اوکراین علیه حکومت کمونیسم و فراهم نمودن کنترل کامل از جانب دولت بر تمامی اقشار جمعیت بود.

   همان طور که جیمز میس، محقق مشهور آمریکایی هولودومور نوشته است: "مشترک سازی اجباری، یک فاجعه برای کل کشاورزی شوروی و برای کشاورزی اوکراین یک فاجعه خاص بود. با توجه به نابودسازی نخبگان شهری، این اتفاق به معنای از بین بردن آنها به عنوان یک ارگانیسم اجتماعی و عامل سیاسی تعیین کننده موقعیت بود که آلمان ها اغلب آن را naturvolk می نامیدند (مردم بدوی)."

   هولودومور سال های 33-1932 م. یک اقدام ایجادشده عمدی می باشد. همانطور که منابع مستند گواهی می دهند، غله در اوکراین وجود داشته، اما آن را از اوکراین گرفته بودند.

   در اسناد دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیسم (بلشویک) اوکراین، شواهدی بر اینکه در پاییز سال 1932م. "قطارهای سبزی" جهت تامین محصولات غذایی مراکز صنعتی روسیه برای تعطیلات اکتبر سازماندهی شده بودند، موجود می باشد. از اوکراین نه تنها مواد زراعتی، بلکه حتی خیار ترش، کلم و گوجه را نیز خارج        می کردند که قطعا سبب محکومیت مردم به مرگ در اثر قحطی و گرسنگی می شدند.

   بواسطه دستورات دولت، هرگونه تجارت در مناطق روستانشین ممنوع، عرضه مواد غذایی به روستاها متوقف شد، هرگونه استفاده از غلات جهت پرداخت دستمزد در مناطق، تحت تعقیب قرار می گرفت و برای آن مجازات 10 سال زندان و اعدام درنطر گرفته می شد و طرح های تهیه غله را انجام ندادند، سیستم جریمه های طبیعی و حبس کالا به اجرا گذاشته شد. وزن مشخص دانه اوکراین در حجم تهیه غله سراسر اتحادیه شوروی به بیش از یک سوم رسید، و در برخی مناطق از میزان پیش بینی شده برای قفقاز شمالی، منطقه مرکزی خاک سیاه، قزاقستان و منطقه مسکو فزونی یافت.

عواقب ناشی از هولودومور

هنگامیکهمحققاندرموردهولودومور سال های 1932-1933 م.صحبتمیکنند، به دوره زمانی از ماه آوریل سال 1932 م. الی ماه نوامبر سال 1933م. اشاره دارند. درست در عرض همین 17 ماه، یعنی حدود 500 روز، در اوکراین میلیون ها نفر کشته شدند. اوج قحطی در بهار سال 1933 م. بوقوع پیوست. در اوکراین در آن زمان 17 نفر در هر دقیقه، 1000 نفر در ساعت و حدود 25 هزار نفر در روز از گرسنگی می مردند.

    استان های خارکف و کیف سابق (استان های پولتاوا، سومی، خارکف، پرکاس، کیف، ژیتومیر کنونی) بیش از همه دست به گریبان قحطی بودند. 52.8 % قربانیان از این استان ها بودند. مرگ و میر مردم در این استان ها  از میزان متوسط، 8-9 برابر یا بیشتر، فزونی یافت.

   در وینیتسیا، اودسا و دنیپروپتروفسک میزان مرگ و میر بیش از 5-6 برابر میزان متوسط و در دونباس 3-4 برابر  بود. در واقع، تمامی مرکز، جنوب، شمال و شرق اوکراین معاصر را قحطی فرا گرفته بود. قحطی در همین                 مقیاس ها در مناطقی از کوبان، قفقاز شمالی و در منطقه ولگا که اوکراینی ها در آن ها زندگی می کردند، مشاهده می شد.

محققان اعداد مختلفی را برای تعداد کشته شدگان در طول قحطی برمی شمارند: 5، 7، 9 و10 میلیون نفر. اما در هر صورت، صحبت از میلیون ها قربانی بیگناه می باشد. و با احتساب قربانیان غیرمستقیم (در نتیجه تحلیل قوه، تیفوس، مسمومیت های روده ای و معده ای، آدمخواری، حبس، خودکشی به علت اختلال روان و فروپاشی اجتماعی)، طبق برآوردهای تقریبی، قحطی منجر به کشته شدن 14 میلیون نفر شد.

   هرچند که معیار بزرگی فاجعه نه تنها از ارقام، بلکه بواسطه توانایی هر فرد برای درک غم و اندوه دیگری همانند غم و اندوه خود، بدیهی است. جامعیت این فاجعه ملی را فقط از طریق عمق تلاطم درونی هر فردی که خود را انسان متمدن می داند، می توان درک نمود.

   کامل ترین آمار نیز نمی تواند عمق و بزرگی عواقب اجتماعی و اقتصادی، سیاسی و اخلاقی و روانی هولودومور و ایجاد وحشتناک ساختارهای حکومتی و موارد توده ای بدنام از پدیده های انسانی یعنی آدمخواری را منتقل کند. قحطی سنگین که مناطق کشور با جمعیت بیش از 40 میلیون نفر را در برگرفت و دو سال به طول انجامید، نه یک پدیده طبیعی، بلکه پدیده ای کاملا ساختگیبود.

   اثرات عمیق به جا مانده توسط هولودومور سال های 1932-1933 م. در  تاریخ اوکراین، بر آثار فاجعه های دیگری که درقرنبیستمنصیب مردم اوکراین شدند، افزوده می شوند. جنگ داخلی و قحطی سال های 1921-1923 م.، سرکوب های سال های 1937-1938 م.، جنگ سال های 45-1941 م.، اشغالگری آلمان و هولوکاست، قحطی سال های 1946-1947 م. ... هرچند که عواقب بشردوستانه هولودومور را نمی توان با هیچکدام از پیامدهای تلاطم های مکرر مقایسه کرد.

    با توجه به جهت گیری ضد اوکراینی و مقیاس بکارگیری آن، قحطی سال های 33-1932 م. به عنوان یک سلاح وحشتناک کشتار جمعی و اسارت اجتماعی کشاورزان بود که توسط رژیم توتالیتاریستی در اوکراین مورد استفاده قرار گرفت.

   بدون ارزیابی مناسب هولودومور سال های 1932-1933م. در اوکراین که وقیحانه ترین شکل ترور سیاسی در ابعاد تاریخی، اجتماعی، حقوقی و سیاسی می باشد، امروز نمی توان تاریخ اروپا در قرن بیستم را متصور شد و ماهیت توتالیتاریسم را درک نمود. بر اساس دلایل موجود، می بایست از یک فاجعه اجتماعی و انسانی جهانی در تاریخ بشریت و نه فقط اوکراینی ها سخن گفت.

ابعاد بین المللی برسمیت شناختن هولودومور به عنوان نژادکشی

مفهوم "نژادکشی" به عرصه حقوقی بین المللی پس از پذیرفتن قطعنامه 96 (1) 11 دسامبر سال 1946 م. توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به اجرا گذاشته شد که مقرر داشت: "مطابق موازین حقوق بین المللی، نژادکشی جرم محسوب می شود و جهان متمدن آن را محکوم می کند و در صورت انجام آن، مجرمان اصلی باید مجازات شوند."

بتاریخ 9 دسامبر سال 1948 م. مجمع عمومی سازمان ملل متحد به اتفاق آرا "معاهده جلوگیری از نژادکشی عام و مجازات آن" را که از 12 ماه ژانویه سال 1951 م. به اجرا در آمد، تصویب کرد.

   در ماده اول معاهده اعلام می شود: " متعاهدان تاکید می کنند که نژادکشی، صرف نظر از اینکه در زمان صلح یا جنگ انجام شده باشد، جرم می باشد که موازین حقوق بین المللی را نقض می کند و در برابر آن، متعاهدان موظف به اقدام در جهت جلوگیری و مجازات به دلیل انجام آن، هستند". ماده دوم، معنی نژادکشی را مشخص  می کند: " اقدامات انجام شونده با قصد از بین بردن کامل و یا بخشی از یک گروه ملی، نژادی یا مذهبی و یا مانند آن". منظور از از بین بردن از این قرار می باشد:

1.قتل اعضای گروه؛

2. تولید صدمات جدی بدنی یا اختلال فکری برای اعضای گروه؛

3. ایجاد عمدی شرایط زندگی، در نظر گرفته شده برای  انهدام کامل یا جزئیبدنی؛

4. انجام اقدامات در نظرگرفته شده برای جلوگیری از زاد و ولد در محیط گروه و در نهایت،

5. انتقال اجباری کودکان از یک گروه به گروه دیگر".

   مطابق برآوردهای جمعیت شناسان فرانسوی، به دلیل قحطی در اوکراین، میلیون ها کودک متولد نشدند. دستور حکومت آن زمان در خصوص اینکه اداره ثبت احوال مرگ کودکان زیر یک سال را ثبت نکند نیز بر ارقام کلی مرگ و میر تاثیر گذاشته است. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که به دلیل فوت عمدتا کودکان و افراد جوان در این دوره، متوسط طول عمر اوکراینی ها در سال 1933 م.، 7.3 سال برای مردان و 10.9 سال برای زنان بوده است. در تمام تاریخ بشریت، شاخص های مشابهی در هیچ جا ثبت نشده است.

   از آن زمان به بعد، این معاهده تبدیل به ابزاری برای پیشگیری از نژادکشی شده است که اثر آن به طور قابل ملاحظه ای پس از اتمام "جنگ سرد" افزایش یافته است. هرچند که موازین حقوقی تشریح شده در این سند قاعدتا فقط در رابطه با هولوکاست در طول جنگ جهانی دوم بکارگرفته شد که معاهده در واقع با توجه به آثار تازه آن تدوین شد.

   فقط درسال 1986 م.کمیسیونکنگرهایالتمتحدهآمریکابهریاستجیمزمیسکه بواسطه تلاش های جمعیت پراکنده یهودی اوکراینی ایجاد شده بود، هولودومور سال های 1932-1933 م. را نژادکشیخواند.

   این حکم مبتنی بر قضاوت های خصوصی شاهدان هولودومور و عمدتا نه بر اساس اسناد، بود. علاوه بر این، این کمیسیون جهت مشخص نمودن حقایق و نه برای ارائه ارزیابی حقوقی به آنها، فراخوانده شده بود. به همین دلیل، به  ابتکار کنگره جهانی اوکرانیان آزاد، کمیسیون بین المللی تحقیق در زمینه قحطی سال های 1932-1933 م. در اوکراین، تحت سرپرستی یاکوب سندبرگ، پروفسور سوئدی موسسه حقوق عمومی و بین الملل، تشکیل یافت.

   در ماه نوامبر سال 1989 م. کمیسیون یاکوب سندبرگ یافته های خود را منتشر کرد. او علت مستقیم قحطی عمومی در اوکراین را تهیه بیش از حد دانه، و مقدمات آن را اشتراکی کردن اجباری، سلب مالکیت و تمایل دولت مرکزی برای پاسخ گویی به "ناسیونالیسم سنتی اوکراین" خواند.بنابراین وکلا در هولودومور نه تنها تمایل کرملین برای تحمیل شیوه نامتعارف زندگی به کشاورزان از طریق ترور به واسطه قحطی را دیدند، بلکه برای ترور، یک جزء ملی نیز قائل شدند. قحطی در اوکراین به عنوان نژادکشی تشخیص داده شد.

   پروفسور سندبرگ، رئیس کمیسیون که در اوت سال 2006 م. در "میز گرد" هولودومور در چهارچوب چهارمین انجمن جهانی اوکراین شرکت کرد، انجام پژوهش ها و بحث های آینده درخصوص مشکلات هولودومور را مبرم می شمارد، چنانکه به عقیده او صحبت نه فقط پیرامون پژوهش جنبه تاریخی، بلکه در مورد مطالعه "پدیده" توتالیتاریسم  بر این پایه می باشد که حقوق انسانی را  ناچیز می شمرد، سبب ایجاد ناسازگاری و همچنین بروز بیگانه ترسی و بی نظمی های قومی و نژادی می شود که تاکنون نیز در کشورهای مختلف جهان مشاهده و به همراه آنها بشریت وارد هزاره سوم می شود (از گفتگو با سفیر اوکراین در سوئد 14/02/2000).

    در واقع با همین نقطه نظر، بزرگداشت بین المللی هفتادمین سالگرد هولودومور در سال 2003 م. برگزار شد.

    شروع آن جلسه مخصوص ورخوونا رادای اوکراین بتاریخ 14 مارس سال 2003 م. مختص یادبود قربانیان هولودومور در نظر گرفته شده بود که فقط فراکسیون کمونیست ها در آن شرکت نکرده بودند.شرکت کنندگان در جلسه، بیانیه ای را خطاب به مردم اوکراین صادر کردند که در آن اذعان شده بود که " هولودومور عمدا توسط رژیم استالین سازماندهی شدده بود و باید به صورت عمومی از جانب اوکراین و جامعه بین المللی به عنوان یکی از بزرگترین موارد قتل عام از لحاظ تعداد قربانیان در تاریخ جهانی، محکوم شود".

درسپتامبرهمانسال، رئیس جمهور اوکراین شرکت کنندگان پنجاه و هشتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد را به حمایت از ابتکار اوکراین در خصوص محکومیت هولودومور سال های 33-1932 م. در اوکراین به عنوان اقدامنژادکشی، فراخواند. با این حال پیش نویس مربوطه قطعنامه معرفی شده توسط اوکراین به تصویب نرسید. درعوض، بیانیه مشترک هیئت نمایندگی های دولت های عضو سازمان ملل متحد در خصوص هفتادمین سالگرد هولودومور سال های 33-1932 م. در اوکراین که همانند یک سند رسمی مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتشار یافته بود، برای نخستین بار در تاریخ سازمان ملل متحد، هولودومور سال های 33-1932 م. را بعنوان فاجعه ملی مردم اوکراین مشخص نمود و برای قربانیان هولودومور ابراز همدردی نمود و تمامی دولت های عضو، موسسه های تخصصی خود، سازمان های بین المللی و منطقه ای، سازمان های غیر دولتی، بنیادها و انجمن ها را جهت ادای احترام به کسانی که در این دوره فاجعه آمیز تاریخ جان خود را از دست دادند، فرا خواند.نویسندگان بیانیه مشترک، 36 دولت عضو سازمان ملل متحد از جمله کشورهای آرژانتین،آذربایجان،بنگلادش،بلاروس،بنین،بوسنیوهرزگوین،گواتمالا،گرجستان، مصر،ایران،قزاقستان، کانادا، قطر، قرقیزستان،کویت،مقدونیه،مغولستان،نائورو،نپال،اماراتمتحدهعربی،پاکستان،پرو،آفریقایجنوبی،جمهوریکره،جمهوریمولداوی،فدراسیونروسیه،عربستانسعودی،جمهوریعربیسوریه،ایالاتمتحدهآمریکا،سودان،تاجیکستان،ترکمنستان،تیمورشرقی،ازبکستان،اوکراین و جامایکا بودند. این بیانیه توسط کشورهای استرالیا، اسرائیل، صربستان و مونته نگرو و تمامی 25 کشور عضو فعلی اتحادیه اروپا، مورد حمایت قرار گرفت.

   اگرچه روسیه نیز به این بیانیه مشترک پیوست، اما مقاومت قابل توجهی جهت ادامه فعالیت اوکراین برای شناساندن هولودومور در عرصه بین المللی نمود. از جمله، وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه به صورت کتبی موقعیت خود را نسبت به نظریه های مربوط به سخنرانی وزیر امور خارجه در پنجاه و نهمین اجلاس مجمع عمومی اظهار داشت که در آن طرف روسی تاکید کرد که این مسئله را پس از تصویب بیانیه مشترک در پنجاه و هشتمین اجلاس مجمع عمومی، تمام شده می شمارد و "بحث بیشتر در مورد این موضوع در سازمان ملل متحد، به صورت  متقابل ثمربخش می باشد".در وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه نیز ایده توجه به مسئله قحطی از جانب مشاور ویژه دبیر کل در خصوصنژادکشی به گونه ای منفی تلقی می شود.

 از سوی دیگر، برسمیت شناختن هولودومور بصورت بین المللی در بسیاری از اسناد رسمی موجود می باشد. از جمله، صحبت از بیانیه پارلمان استونی بتاریخ 20 اکتبر سال 1993 م. در خصوص محکوم کردن قتل عام به عنوان سیاست کمونیستی؛ قطعنامه شماره 680 مجلس سنای استرالیا بتاریخ 31 اکتبر سال 2003 در رابطه با قحطی در اوکراین، که این حادثه در اوکراین را از هول انگیزترین قتل عام ها در تاریخ بشریت شناخت و قطعنامه مشابهی از شورای قانونگذاری ایالت نیو ساوت ولز (ولز جنوبی نو) بتاریخ 20 نوامبر سال 2003 م.؛ اعلامیه یادبود قربانیان هولودومور سال های 1932-1933 م. در اوکراین، مصوبه مجلس سنای جمهوری آرژانتین در 23 سپتامبر سال 2003م.؛ قطعنامه مجلس سنای کانادا بتاریخ 19 ژوئن سال 2003 م. که شامل فراخواندن دولت کانادا برای برسمیت شناختن هولودومور سال های 1932-1933مدراوکراین و محکوم کردن هرگونه تلاش جهت پنهان کردن این حقیقت تاریخی که این فاجعه چیزی جز قتل عام نبوده است و همچنین در نظر گرفتن آخرین شنبه نوامبر در این سند به عنوان روز عزا در مدرسه های کانادا؛قطعنامه مجلس نمایندگان و سنای کنگره ایالات متحده آمریکا، به ترتیب به شماره های 356 و 202، مصوبه سال 2003م.، و همچنین تصمیم مجلس نمایندگان (در نوامبر سال 2005م.) مبنی بر اختصاص قطعه زمینی به دولت اوکراین جهت ساخت بنای یادبود قربانیان قحطی-قتل عام در واشنگتن در هفتاد و پنجمین سالگرد هولودومور در اوکراین؛ تصویب نامه مجلس ملی جمهوری مجارستان بتاریخ 24 نوامبر سال 2003 م. در "هفتادمین سالگرد قحطی بزرگ سال های 1932-1933 م.  در اوکراین"؛ اعزام مدیر کل یونسکو بتاریخ 16 دسامبر سال 2003 م. به مناسبت هفتادمین سالگرد هولودومور سال های 1932-1933 م. در اوکراین؛ می باشد.

   به این ترتیب، امروز پارلمان های کشورهای استرالیا، گرجستان، استونی، اکوادور، کانادا، لیتوانی، پاراگوئه، پرو، لهستان، ایالات متحده آمریکا و مجارستان، اقدام قتل عام علیه مردم اوکراین بواسطه هولودومور سال های 1932-1933 م. را برسمیت شناختند.

برخی از ارگان های منطقه ای و شهری از جمله مجمع قانونگذاری ایالت پارانا (برزیل)، پارلمان کاتالونیا (اسپانیا) و مجالس نمایندگان ایالت های چاکو و میسیونز (آرژانتین)، نیز اسنادی را در خصوص برسمیت شناختن هولودومور، به تصویب رساندند.

   همچنین استقرار مجسمه ها و نشانه های یادبود قربانیان قحطی ها و سرکوب های سیاسی در اوکراین، در برخی از کشورهای جهان از جمله استرالیا، اتریش، آرژانتین، بلژیک، استونی، قزاقستان، کانادا، روسیه (تیومن)، ایالات متحده آمریکا و مجارستان، شایان ذکر است.

    به منظور اجرای دستورات دبیرخانه ریاست جمهوری و کابینه وزیران اوکراین جهت ساخت یادبود قربانیان هولودومور سال های 33-1932 م. در شهر واشنگتن، به همت وزارت امور خارجه اوکراین، کارگروه اختصاصی که متشکل از نمایندگان وزارت های امور خارجه،آموزش، فرهنگ، دادگستری، حمل و نقل و ارتباطات، توسعهمنطقهایوشهرسازی می باشد، ایجاد شده است.سفارت اوکراین در ایالات متحده آمریکا، فعالیت هایی را در زمینه تعیین قطعه زمین مشخصی در شهر واشنگتن برای مکان یادبود و رسیدگی به تمامی مسائل تشریفاتی، جهت تنظیم مناسب آن انجام می دهد.

   در سال های 2003-2007 م. در بسیاری از کشورهای جهان به همت نمایندگی های سیاسی اوکراین در خارج از کشور، مراسم متعددی در بزرگداشت یاد قربانیان قحطی ها، سرکوب های سیاسی گسترده و اخراج های اجباری، برگزار شده است. تشکیل جلسه های موضوعی، نمایشگاه ها، سخنرانی ها، مجالس ختم کلیسا واجتماعات عزارداری، به میزان قابل توجهی، افزایش سطح آگاهی جامعه جهانی در خصوص تراژدی مردم اوکراین را موجب شده است.

 به دستور رئیس جمهور اوکراین بشماره 836/1-1 بتاریخ 14/07/2004 مبنی بر بزرگداشت شایسته یاد قربانیان قحطی ها، سرکوب های سیاسی گسترده و اخراج های اجباری در اوکراین، فعالیت ها بخصوص در زمینه شناساندن هولودومور سال های 1932-1933 م. در اوکراین بهجامعهجهانیبه عنوان اقدام قتل عام علیه مردم اوکراین، ادامه می یابد.

   سالانه، بزرگداشت روز یادبود قربانیان قحطی ها و سرکوب های سیاسی (در آخرین شنبه ماه نوامبر) برگزار       می شود.

ویکتور یوشنکو، رئیس جمهور وقت اوکراین، بتاریخ 4 نوامبر سال 2005 م. فرمانی را "در خصوص گرامیداشت قربانیان و آسیب دیدگان قحطی ها در اوکراین" به امضا رساند، که در آن "انجام اقدامات مشخص و موثر جهت تجلیل یاد قربانیان و حمایت از اشخاص آسیب دیده از قحطی ها در اوکراین، پرورش احترام نسبت به گذشته تاریخی و افرادی که صفحات غم انگیزی از تاریخ مردم اوکراین را پشت سر گذاشته اند"، به عنوان مسائل دارای اولویت دستگاه های مرکزی و محلی قوه مجریه، تعیین می شوند.

   رئیس دولت همچنین حکومت را موظف به "فراهم نمودن شرایط لازم جهت تحقق اقدامات اضافی در خصوص شناساندن هولودومور سال های 1932-1933 م. در اوکراین به جامعه جهانی به عنوان نژادکشی مردم اوکراین و یکی از بزرگترین فجایع تاریخ بشریت"، نمود.

    ورخوونا رادای اوکراین بتاریخ 28 نوامبر سال 2006 م.، قانون اوکراین "در خصوص هولودومور سال های 33-1932 م. در اوکراین" را به تصویب رساند که بواسطه آن حوادث غم انگیز سال های دهه 30 میلادی در اوکراین به عنوان اقدام قتل عام علیه مردم اوکراین تعیین می شوند. این قانون، مبانی قانونی جهت انجام تحقیقات در مقیاس بزرگ، تفاسیر حقوقی و ارزیابی سیاسی جنایاتی که علیه بشریت بواسطه سازماندهی هولودومور صورت گرفته است را پایه گذاری گرد.

از جمله اقدامات مهم برای بزرگداشت هفتاد و پنجمین سالگرد هولودومور متعلق به اقدام "شمعی را بیفروز"، به ابتکار کمیته بین المللی هماهنگی کنگره جهانی اوکراینی ها، می باشد. محتوای اقدام مذکور از این قرار می باشد که در روز یادبود قربانیان قحطی ها، همزمان با و یا 2-3 دقیقه قبل از غروب خورشید با توجه به وقت محلی، به همت نمایندگی های سیاسی خارجی اوکراین و سازمان های جمعیت یهودی اوکراین، روشن کردن شمع ها (چراغ ها) در نهادهای رسمی اوکراین در خارج از کشور، در کنار معابد، مجسمه ها و نشانه های یادبود،  سازمان های اجتماعی جمعیت یهودی اوکراینی، پنجره های اوکراینی ها و نمایندگان هم عقیده با آنها از ملیت های دیگر، صورت می گیرد. این اقدام بین المللی، نمادی از وحدت اوکراینی ها درخصوص موضوع غم انگیز هولودومور و آغاز گرامیداشت هفتاد و پنجمین سالگرد قتل عام مردم اوکراین، توسط هموطنان در سراسر جهان می باشد.

    عنصر مهم برسمیت شناختن هولودومور سال های 1932-1933م. در اوکراین به عنوان قتل عام (نژادکشی) مردم اوکراین در سطح بین المللی، برسمیت شناختن آن در چهارچوب سازمان های بین المللی از جمله شورای اروپا، پارلمان اروپا، سازمان امنیت و همکاری اروپا، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سازمان ملل متحد و غیره می باشد. در سازمان های بین المللی کار فعالانه ای صورت می گیرد که نتیجه آن باید به پذیرش ابتکار ما در تابستان سال 2008 م. منجر شود.

   بتاریخ 1 نوامبر سال 2007م.، سی و چهارمین جلسه کنفرانس عمومی یونسکو که شامل 193 کشور می باشد، به اتفاق آرا قطعنامه "یادبود قربانیان هولودومور در اوکراین" را تصویب کرد. کنفرانسعمومییونسکو با یادآوری هولودومور سال های 33-1932 م. که میلیون ها اوکراینی بی گناه در اثر آن کشته شدند، ابراز اطمینان کرد که فاجعه هولودومور که بواسطه اقدامات ظالمانه و سیاست توتالیتاریستی رژیم استالین ایجاد شد، باید یه یک هشدار برای نسل های معاصر و آینده با هدف پذیرش ارزش های دموکراتیک، حقوق بشر و رعایت قانون، تبدیل شود.

    مسئله یادبود قربانیان هولودومور سال های 33-1932 م. توسط اوکراین به همراهی 45 کشور دیگر عضو یونسکو : آذربایجان، الجزایر،آرژانتین، بنگلادش، بورکینافاسو، ونزوئلا، گابن،گواتمالا،گینه،هندوراس،گرجستان،جمهوریدموکراتیککنگو، گینه استوایی، استونی،زامبیا،زیمبابوه،قزاقستان،کامرون،کانادا،کنیا،کاستاریکا،ساحلعاج،کویت،قرقیزستان،لتونی،لیتوانی،موریس،ماداگاسکار،مقدونیه،مولداوی،موناکو،نیجر،نیجریه،پاراگوئه،پرو،لهستان،سوازیلند،سنگال،ایالاتمتحدهآمریکا،سورینام،تاجیکستان،اروگوئه،فیلیپین،فرانسهوچکارائه شد.

   در چهارچوب یونسکو، برگزاری اقدامات مشترک با کشورهای عضو یونسکو مختص هولودومور، از جمله برگزاری کنفرانس های علمی و گنجاندن اطلاعات مربوط به هولودومور در برنامه های آموزشی، برنامه ریزی می شود.

   سازمان ملل متحد به عنوان صدای مشترک جامعه بین المللی، موظف به ایستادگی برای حفظ احترام به حقوق جهانی و آزادی های بشر می باشد، این سازمان همچنین باید گزارش حقیقت دشواری هایی که مردم اوکراین پشت سر گذاشته اند را ممکن سازد. فراهم نمودن موجبات تصویب سند مشابه در سازمان ملل متحد از اهداف اصلی دولت ما می باشد.

   اوکراین در چهارچوب فعالیت خود در سطوح دو و چند جانبه، خواهان استقرار حقیقت تاریخی و بزرگداشت یاد میلیون ها اوکراینی که به عمد توسط رژیم استالین نابود شدند، می باشد.

    جهانی که توتالیتاریسم در آن به صورت های مختلف هنوز به بقای خود ادامه می دهد، باید حقیقت را درخصوص هولودومور بداند، چراکه این اطلاعات به او اجازه می دهد که از چنین فجایعی در آینده در امان باشد.

    با این حال، باید بوضوح درک کرد که فعالیت اوکراین در زمینه فراهم نمودن موجبات برسمیت شناختن بین المللی هولودومور سال های 33-1932 م. به عنوان نژادکشی مردم اوکراین، در راستای مخالفت با هیچکدام از دولت های موجود در حال حاضر نمی باشد. این موضوع بویژه به این معنی می باشد که قطعنامه مربوطه مصوبه در چهارچوب هرکدام از سازمان های بین المللی، هیچگونه پیامد مالی را در نظر نمی گیرد.

 

 

,